Przedimplantacyjne genetyczne badania przesiewowe (PGS) to jedna z najnowszych technik w genetycznej diagnostyce niepłodności. Pozwala ona na wykrycie nieprawidłowej liczby wszystkich chromosomów w pojedynczej komórce. Zaleca się ją pacjentom w dojrzałym wieku i z wysokim czynnikiem niepłodności męskiej.
Wskazania do badań PGS
Badania PGS przeprowadza klinika in vitro, w której prowadzone jest leczenie. Polecana jest pacjentom w zaawansowanym wieku, u których powtarzają się problemy z implantacją zarodka i poronienia. Badania powinno się wykonać również wtedy, gdy nasienie pacjenta jest bardzo niskiej jakości (mała ilość plemników, słaba ruchliwość). Wskazaniem są także choroby genetyczne występujące w rodzinie pacjentów.
Przebieg badania PGS
Badanie PGS wykonuje się na zarodkach podczas cyklu zapłodnienia metodą in vitro. Jest to zabieg wymagający niezwykłej precyzji i jest wykonywany tylko przez doświadczonych embriologów. Zarodki bada się techniką biopsji około 72-76 godzin od momentu zapłodnienia, kiedy osiągają stadium 6-8 komórek. Po wykonaniu biopsji zarodki umieszcza się ponownie w inkubatorze. Komórki pobrane podczas biopsji są przygotowane do analizy, a następnie poddane badaniom genetycznym.
Transfer zarodków po badaniu PGS
Transfer zarodków do macicy pacjentki odbywa się niezwłocznie po otrzymaniu wyników badań genetycznych PGS. Zazwyczaj ma to miejsce 4-5 dni od momentu punkcji jajników, czyli pobrania komórek jajowych. Transferowane są tylko te zarodki, u których nie stwierdzono zaburzeń genetycznych.
Skuteczność badania PGS
Najczęstszą przyczyną poronień są nieprawidłowości genetyczne transferowanych zarodków. W związku z tym badania PGS mogą znacznie obniżyć ryzyko poronienia, pozytywnie wpływają na liczbę prawidłowo rozwijających się ciąż i wspomagają narodziny zdrowych, nieobciążonych wadami genetycznymi dzieci.
Materiał promocyjny.
